De moeder van filmregisseur Sylvain Biegeleisen is 94, maar in haar geest is ze nog steeds 20. Ze lacht, rookt sigaretten, zingt en kust. Ze moet het bed houden en haar zoon brengt uren dicht bij haar door. De ene keer is zij volledig helder en assertief, dan kent zij weer momenten van geheugenverlies waarbij ze een andere taal bezigt, de taal van de liefkozing.

Dit is een film met een groot gevoel voor humor, vreugde en optimisme, zelfs wanneer de mogelijkheid van een nakende scheiding dichtbij komt.

"Ik strijd altijd," zegt de moeder. "Er is altijd iets dat de moeite loont om stand te houden..."